Twee jaar nadat mijn echtgenote was overleden, besloot ik in de eerste week van januari: “Het moet anders”. Kniezen, het is nu genoeg, zo’n jaar wil ik niet meer beleven. Ik ging mijn computer opschonen. Kom ik een oud bericht tegen over Campersolovrienden. Boek impulsief voor dat evenement. Kies voor een week, vermeld erbij: “Als het me niet bevalt, dan trek ik na 2 dagen aan mijn stutten”. Jammer dan van de kosten die gemaakt zijn.
Het gevolg…
Ik blijf meer dan 10 dagen en laat me verleiden om met een subgroepje met nieuwe mensen naar een andere locatie te gaan.
Daar wordt gevraagd: “Ga je ook naar Vessem?”, door een figuur afkomstig uit het hoge Noorden. “Vessem, waar ligt dat?” “In de buurt van Eindhoven”. “Oooh, dat is een eind weg!” Ik vraag wat het evenement inhoudt. Het blijkt een gebeuren van meer dan 75 campersolovrienden te zijn. Verbijsterd kijk ik de ander aan. Massaliteit ten top. Niet niets! Gelukkig ben ik niet behept met groepsvrees. En toch… ik laat de info een aantal dagen op me inwerken. Ach, laat maar.
“Pieter heb je al beslist?”, hoor ik achter mij vragen. Ik schrik op, maar zeg spontaan: “Zou ik het toch maar doen?” De ander: “Zeker, meld je nu aan, ik assisteer je wel’. Ooh, daar kan ik niet meer onderuit! Toe maar. Er is nog plaats, ik zit eraan vast, verdorie nog aan toe.
Wanneer de datum van het evenement nadert, besluit ik 2 dagen eerder op de grote parking van Eindhoven te bivakkeren. De parking heeft een uitstekend openbaar vervoer naar het centrum.
In de morgen arriveer ik op de camping in Vessem. Petra en Achiel heetten me hartelijk welkom. Verbijsterd staart deze ‘rood/groen kleurenblinde’ naar hun outfit. Deze figuren zijn niet te missen. Kleurenmagneten! Je moet echt wel gestoord zijn om je daar in te hijsen 🙂
Nu het is niet niets.
Angst slaat toe, dat belooft wat. Waar ben ik aan begonnen? Mij wordt een plaatsje gewezen bij Corina en naast Jaap. Gelukkig heb ik Jaap al eerder ontmoet, waar hij mij poogde te onderrichtten in het produceren van pannenkoeken. Met wisselend succes, maar dat is hier niet ter zake.
Vessem, massaal. Toch wordt dit zo georganiseerd dat je er geen last van hebt. Voor mij een warm bad.
Meer dan gezellig.
Ik doe er veel contacten op. Intensieve gesprekken worden niet geschuwd. Allemaal hebben we ‘een rugzakje’. Verfrissend en verhelderend. Voor mij meer dan gezellig.
Veel activiteiten worden georganiseerd, ook spontaan, zoals wandelen, fietsen, museumbezoek en gewoon luieren. Alles kan, niets moet. Vaak in de avonduren spelletjes in de tent. Niets voor mij, ieder zijn meug. Maar de derde helft van de avond is mijn ding. Iedereen uitgespeeld, na kletsen. Een drankje, wel of niet alcoholisch, een knabbeltje erbij. Genieten.
Ook wordt er een muziek-/dansavond georganiseerd. Deze boy, niet in het bezit van enig maatgevoel. Mijn hoogste kunnen is een soort solo-regendans, ik word ‘meegetroond’. Stamelend waarschuwt hij nog: “Het is niets en wordt nooit iets! Denk daar maar om. Het lukt je toch niet aan mijn onbehouwenheid aan te passen en te volgen”. Niets is minder waar…
ik ga helemaal uit mijn dak.
Euforie. Zo zou ik nog veel meer momenten kunnen beschrijven.
Vessem… Grandioos. Wat er ook gebeurt in 2023, ik ben zeker van de partij! Tot ziens allemaal, ook nieuwe campersolovrienden. Ik verheug me erop.
Tot 1 september, tot dan!
Pieter Bartlema
75 evenementen. Vessem wat een ORGANISATIE en CONTINUÏTEIT! Hulde, voor allen die dit in afgelopen jaren tot stand hebben gebracht.
